Ako ay isang estudyante ng isang eskwelahan sa Taft Avenue, Manila. Mausok, mapolusyon, maingay, madaming snatcher, madaming bagets, at syempre… hindi pwedeng mawala ang mga pulubi at taong grasa. Kung mabibilang lang ang mga batang pulubi na pumapalibot sa Taft Avenue, hindi na siguro ako magugulat kung sandamakmak ang resulta ng bilangan. Marami sila… seryoso.
Hindi din ligtas sa pagsasamantala ng mga malilibog na pasaway ang mga babaeng palaboy doon. Nakaka-awa sila, magugulat ka na lang na ang babaeng payat na namamalimos sa iyo ara-araw ay lobo na ang tyan kinabukasan. Buntis pala, na-rape ng lasenggero sa may kanto. Hindi rin maitatago ang pagkalulon sa pagsinghot ng rugby. Ano pa nga ba ang solusyon sa mahaba-habang tag-gutom? Rugby lang, mura pa at binebenta lang kung saan-saan. Masyadong “kasual-an” ang buhay ng mga batang palaboy/pulubi sa Taft. Kung baguhan ka lang sa lugar na iyon, sigurado akong malaking gulat ang mararanasan mo. Minsan nga, hinabol pa ng isang bata na may dalang dos-por-dos ang kaibigan ko. Ang dahilan? Ayaw kasi bigyan ng barya ang bata kaya ayun… NAG-AMOK! Uso din naman ang sindikato doon. Sabi ng iba, isang van daw ang nagdadala sa Taft ng mga batang pulubi. Hindi ko pa naman nasasaksihan pero wala din naman akong magagawa. Kung sino man ang magulang ng mga batang iyon, siya na lang sana ang namamalimos buong araw.
Patagal ng patagal, padami pa din ng padami ang mga batang pulubi saTaft. Matatawa ka na nga minsan sa estilo ng mga batang namamalimos. May isang beses, mag-isa akong nakatayo sa Chowking at may lumapit sa akin. Kumanta, kumanta.. sa hinaba-haba ng kanta niya.. isa lang naman ang pakay niya sa akin. Ag baryang ibibigay ko. Pasensya na pero hindi ako namimigay ng barya.
At pagtapos ng tatlong taon na pamamalagi sa Taft Avenue. Hindi ko na makikita ang batang kumakanta, ang batang kabarkada ng mga dragon sa Chowking, ang batang may dos-por-dos, ang batang nakatambay sa ilalim ng LRT. Ang batang may anak ding bata. At si Jenny (matandang-baby face).
Pero, kahit saan naman ako mamalagi… hindi pa din naman mawawala sa aking paningin ang mga batang nabubuhay sa barya ng lipunan.
Ang batang… namamalimos para sa buhay ng kanilang magulang.
Ang batang… barya ang kinabukasan.
Hindi din ligtas sa pagsasamantala ng mga malilibog na pasaway ang mga babaeng palaboy doon. Nakaka-awa sila, magugulat ka na lang na ang babaeng payat na namamalimos sa iyo ara-araw ay lobo na ang tyan kinabukasan. Buntis pala, na-rape ng lasenggero sa may kanto. Hindi rin maitatago ang pagkalulon sa pagsinghot ng rugby. Ano pa nga ba ang solusyon sa mahaba-habang tag-gutom? Rugby lang, mura pa at binebenta lang kung saan-saan. Masyadong “kasual-an” ang buhay ng mga batang palaboy/pulubi sa Taft. Kung baguhan ka lang sa lugar na iyon, sigurado akong malaking gulat ang mararanasan mo. Minsan nga, hinabol pa ng isang bata na may dalang dos-por-dos ang kaibigan ko. Ang dahilan? Ayaw kasi bigyan ng barya ang bata kaya ayun… NAG-AMOK! Uso din naman ang sindikato doon. Sabi ng iba, isang van daw ang nagdadala sa Taft ng mga batang pulubi. Hindi ko pa naman nasasaksihan pero wala din naman akong magagawa. Kung sino man ang magulang ng mga batang iyon, siya na lang sana ang namamalimos buong araw.
Patagal ng patagal, padami pa din ng padami ang mga batang pulubi saTaft. Matatawa ka na nga minsan sa estilo ng mga batang namamalimos. May isang beses, mag-isa akong nakatayo sa Chowking at may lumapit sa akin. Kumanta, kumanta.. sa hinaba-haba ng kanta niya.. isa lang naman ang pakay niya sa akin. Ag baryang ibibigay ko. Pasensya na pero hindi ako namimigay ng barya.
At pagtapos ng tatlong taon na pamamalagi sa Taft Avenue. Hindi ko na makikita ang batang kumakanta, ang batang kabarkada ng mga dragon sa Chowking, ang batang may dos-por-dos, ang batang nakatambay sa ilalim ng LRT. Ang batang may anak ding bata. At si Jenny (matandang-baby face).
Pero, kahit saan naman ako mamalagi… hindi pa din naman mawawala sa aking paningin ang mga batang nabubuhay sa barya ng lipunan.
Ang batang… namamalimos para sa buhay ng kanilang magulang.
Ang batang… barya ang kinabukasan.
No comments:
Post a Comment