Konting na lang, tapos na ko sa kolehiyo. Andami kong nagawa at masasabi kong nag-enjoy talaga ako. Masyado nga daw akong active sa mga bagay-bagay kahit hindi naman required yung ibang bagay pero sale pa din ako ng sale.
Teka, naranasan mo na bang ipagpilitan ang isang bagay sa mga magulang mo, sana payagan ka tapos pag tinanong ka kung bakit ang sagot mo ay… “wala lang..”? Ako kasi palagi. Lagi nangyayari sa akin, hindi sa walang dahilan kung bakit ako sasama sa isang activity kundi, hindi ko maipaliwanag ang dahilan.
Ikwento ko na lang ulet ang 2 beses na immersion na sinamahan ko. Tuwing summer yun! 2 linggo sa malayong lugar, makikitira sa mga hindi kakilala at makikipag sapalaran sa “wala lang..” Nagtatampo na nga sa akin ang mga kaibigan ko dahil lagi ako wala pag bakasyon. Gustong-gusto ko naman talaga kasi sumali sa mga immersions. Mahirap, oo! Pero masaya. Ibang klase ang karanasan, buti na lang pinayagan ako… Sayang nga lang at hindi na ako makakasama sa pangatlong beses, hindi na kasi puwede pero kung puwede sana… sasali pa din ako. Wala lang…….
Minsan, sumali ako sa isang UN assembly sa eskwela, hindi man iyon ang totoong UN assembly, kaba pa rin ang pakiramdam ko. Para kasing totoo. Nakikipag away, talo at kung anu-ano. Nepal dati at Japan ngayon ang mga bansa na inirepresenta ko sa MUNA (Model of United Nations Assembly). Pinagaralan ko ang tungkol sa mga bansang ito at kailangan totohanin. Masaya! Malamang, 2 beses ko din inulit e. Wala lang………
Ang pagbibu-bibuhan sa mga debate sa eskwela. Biro lang, hindi ako sumali sa ganon.
Ang pagsali sa play, pag-arte, dubbing at pagsayaw. Nakakahiya pero ayos lang. Experience, hindi ko makakalimutan yun. Kahit munting palabas pero ayos lang. Masaya naman. Wala lang……….
Minsan, nag embassy hopping kami, experience lang ulit. Sosyal pala sa Indonesian Embassy, may kape! (ahahahahaha) wala lang………
Madaming bagay na naranasan. Masaya, wala lang. Minsan kahit ibang tao hindi maintindihan ang dahilan kung bakit ka sasali sa isang aktibidad na “wala lang.” Ang pagkuha ng trabaho na hindi pangarap ng magulang mo. Maliit lang ang sweldo, pero mahal mo naman. Ang pagbigay ng tinapay kay Manang na namamalimos, ang pagtatapos sa kursong minahal mo kahit hindi ito mahal ng mga magulang mo…… Wala lang.
Maski ang pagsabi ng I love you sa mahal mo sa buhay, ang paghahanda ng surpresa sa kaibigan, ang pagpapatuloy sa hilig mo na hindi naman hilig ng ibang tao, ang pagsusulat ng blogs, ang pagbibigay ng payo sa kaibigan, ang paglilinis ng kwarto mo… Wala lang.
Mahirap ipaliwanag ang “wala lang” hindi kasi ganon kadali ipaliwanag ang pakiramdam o nadarama pagtapos mong gawin ang isang bagay. Basta ang alam ko, masaya!
Gives a joy within….
Something………
What I call……..
self fulfillment. =)
Teka, naranasan mo na bang ipagpilitan ang isang bagay sa mga magulang mo, sana payagan ka tapos pag tinanong ka kung bakit ang sagot mo ay… “wala lang..”? Ako kasi palagi. Lagi nangyayari sa akin, hindi sa walang dahilan kung bakit ako sasama sa isang activity kundi, hindi ko maipaliwanag ang dahilan.
Ikwento ko na lang ulet ang 2 beses na immersion na sinamahan ko. Tuwing summer yun! 2 linggo sa malayong lugar, makikitira sa mga hindi kakilala at makikipag sapalaran sa “wala lang..” Nagtatampo na nga sa akin ang mga kaibigan ko dahil lagi ako wala pag bakasyon. Gustong-gusto ko naman talaga kasi sumali sa mga immersions. Mahirap, oo! Pero masaya. Ibang klase ang karanasan, buti na lang pinayagan ako… Sayang nga lang at hindi na ako makakasama sa pangatlong beses, hindi na kasi puwede pero kung puwede sana… sasali pa din ako. Wala lang…….
Minsan, sumali ako sa isang UN assembly sa eskwela, hindi man iyon ang totoong UN assembly, kaba pa rin ang pakiramdam ko. Para kasing totoo. Nakikipag away, talo at kung anu-ano. Nepal dati at Japan ngayon ang mga bansa na inirepresenta ko sa MUNA (Model of United Nations Assembly). Pinagaralan ko ang tungkol sa mga bansang ito at kailangan totohanin. Masaya! Malamang, 2 beses ko din inulit e. Wala lang………
Ang pagbibu-bibuhan sa mga debate sa eskwela. Biro lang, hindi ako sumali sa ganon.
Ang pagsali sa play, pag-arte, dubbing at pagsayaw. Nakakahiya pero ayos lang. Experience, hindi ko makakalimutan yun. Kahit munting palabas pero ayos lang. Masaya naman. Wala lang……….
Minsan, nag embassy hopping kami, experience lang ulit. Sosyal pala sa Indonesian Embassy, may kape! (ahahahahaha) wala lang………
Madaming bagay na naranasan. Masaya, wala lang. Minsan kahit ibang tao hindi maintindihan ang dahilan kung bakit ka sasali sa isang aktibidad na “wala lang.” Ang pagkuha ng trabaho na hindi pangarap ng magulang mo. Maliit lang ang sweldo, pero mahal mo naman. Ang pagbigay ng tinapay kay Manang na namamalimos, ang pagtatapos sa kursong minahal mo kahit hindi ito mahal ng mga magulang mo…… Wala lang.
Maski ang pagsabi ng I love you sa mahal mo sa buhay, ang paghahanda ng surpresa sa kaibigan, ang pagpapatuloy sa hilig mo na hindi naman hilig ng ibang tao, ang pagsusulat ng blogs, ang pagbibigay ng payo sa kaibigan, ang paglilinis ng kwarto mo… Wala lang.
Mahirap ipaliwanag ang “wala lang” hindi kasi ganon kadali ipaliwanag ang pakiramdam o nadarama pagtapos mong gawin ang isang bagay. Basta ang alam ko, masaya!
Gives a joy within….
Something………
What I call……..
self fulfillment. =)
1 comment:
masarp tlga ang filing if you are able to achieve something especially if that thing involves something you dont usually do. Masarap pasukin ang mga bagay na mkapagbibigay satin ng self fulfillment. tiyak na nkapagbubuo ito ng tibay ng loob at lakas ng loob. :) nice one kc
Post a Comment