Isang Daan = Piso

Malaki na daw ang halaga ng cinco sentimos noon. Lalo naman ata ang sinkwenta pesos. Naalala ko sabi ni ermat, mahal na daw ang isang daang piso noon. Pero ngayon, parang piso na lang ang halaga nito. Paano pa kaya ang halaga ng isang-daan sa susunod na henerasyon? Di mo na namamalayan, papel na ang pambayad sa dyip at traysikel. At hindi na uso ang suklian na barya sa tindahan.

Sabi ko nga, parang kailan lang… limang piso lang busog ka na sa saba con yelo pang merienda. Parang kailan lang, dalawang piso lang ang pinambabayad sa pamasahe. Parang kailan lang, malutong na limang piso lang ang pinamimigay na pamasko sa mga inaanak.

Minsan nga pag nanunuod ako ng isang milyong pa premyo sa tv. Parang gusto kong sigawan iyong host na.. HOI! HINDI NA UUBRA ANG ISANG MILYON NIYO! Parang.. “helloooooo? 1 million is like… whaaaat-evr!” ahahaha. (joke lang!) Diba? Diba? Diba? Antagal na ng isang milyon na yan e.. sana naman gawin na nilang isang milyon at tatlong piso ang premyo para mas exciting! Pero oo na.. sige na, saan ka nga naman dudukot pandagdag sa isang milyon e ang hirap hirap na nga ng buhay ngayon.. Pero, pucha!! Bakit ka ba nakekealam?!

Naku, siguradong daan-daang libo na ang tuition fee ng kolehiyo pagdating ng panahon! Kaya nga sabi ko sa nanay ko, pag ako nagka-anak, pang tatlong taon lang ng kurso at sa public iskul ko lang siya papaaralin noh! Hindi pepwede sa akin ang masteral o trimester na unibersidad! Naku naku naku! Huwag siyang maluho baka gusto niya wag ko na siya paaralin! Ahahaha joke lang ulit.

Sabi nga ng ka-opisina ko.. “naku mam! 1.5million lang po! Murang mura na po iyon..” eh.. (ano kamo?) murang-mura? E kamuntikan na ngang mapamura iyong kliyente sa presyo e. ahahahaha!

Ganoon nga talaga ang panahon. Habang tumatagal, nagmamahal ang pamumuhay ng mga tao. Pero, ganoon pa din ang presyo ng sweldo sa trabaho. Badtrip.

Un lang.